Από τις τραγικότερες μορφές του Λαρισινού ποδοσφαίρου. Ένας μεγάλος μπαλαδόρος που αγωνίζονταν με την ίδια ευχέρεια στα χάφ αλλά και στα άκρα της επίθεσης σαν δεύτερος φορ.
Γεννήθηκε το 1938 στη Λάρισα και σε ηλικία 15 μόλις ετών φόρεσε για πρώτη φορά την φανέλα του Ηρακλή. Έκτοτε αναδείχθηκε σε βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος της ομάδας που ουσιαστικά νομιμοποιούσε την δημιουργία της ΑΕΛ δίνοντας τον αριθμό μητρώου αλλά και την θέση της στην Β εθνική.
Ο Σταύρος Κάσας υπήρξε μέλος του πρώτου ρόστερ της Α.Ε. καθώς θεωρούνταν top επιθετικός για τα δεδομένα της εποχής και μάλιστα πέτυχε το παρθενικό του γκολ με την βυσσινί φανέλα στο πρώτο επίσημο παιχνίδι της νεοσύστατης Λαρισινής ομάδας . Ήταν το ματς με τον Απόλλωνα Λάρισας στο Αλκαζάρ, πρεμιέρα του πρωταθλήματος Β εθνικής 1964 -1965.
Στα τρία γκολ του Τάκη Παπαδήμα προστέθηκε στο 72ο λεπτό το παρθενικό του Κάσσα για να διαμορφωθεί το τελικό σκορ 4-0.
Το θωρηκτό όπως τον αποκαλούσαν είχε τρεις γεμάτες χρονιές με το άλογο στο στήθος πετυχαίνοντας μάλιστα και 18 γκολ στις 60 συμμετοχές του.
Ένας επιπόλαιος τραυματισμός στο δάχτυλο του ποδιού του δεν τον ανησύχησε παρά τις ενοχλήσεις που ένοιωθε με αποτέλεσμα να υπάρξει εσωτερική μόλυνση την οποία ο Σταύρος Κάσας προσπαθούσε να ξεπεράσει με αντιβιοτικά.
Έχοντας αυτό το πρόβλημα έπαιξε για τελευταία φορά 10 Δεκεμβρίου 1967 το εκτός έδρας μαζί με την Κοζάνη και το καλοκαίρι της ίδιας περιόδου 1968 σταμάτησε την ενεργό δράση. Η κατάσταση ωστόσο του ποδιού του χειροτέρευε και παρά τις παραινέσεις συγγενών και φίλων ο Κάσσας αρνιόταν να νοσηλευτεί. Στο επόμενο στάδιο η γάγγραινα έκανε την εμφάνισή της και ο ακρωτηριασμός του ποδιού αναπόφευκτος. Έτσι το 1970 ο πάλαι ποτέ βιρτουόζος επιθετικός βρέθηκε σε αναπηρικό αμαξίδιο να πουλάει λαχεία προκειμένου να εξοικονομήσει τα προς το ζην.
Ένας ποδοσφαιριστής στις μετέπειτα εποχές θα κέρδιζε εκατομμύρια, ζούσε πλέον χάρη στα φιλάνθρωπα αισθήματα των συμπολιτών του. Φύση δυναμικός χαρακτήρας δεν μπόρεσε ποτέ να συμβιβαστεί με την αναπηρία. Πέταξε το αναπηρικό αμαξίδιο και κυκλοφορούσε με πατερίτσες συχνάζοντας κυρίως στο πρακτορείο ΠΡΟΠΟ του φίλου και συμπαίκτη του Στρατού Παπάζογλου στις αρχές της Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Τελικά η λύτρωση για τον Σταυρό Κασσα ήρθε 31 Ιουλίου 1994 όταν έκλεισε για πάντα τα μάτια του. Ένας πραγματικός σούπερ σταρ του ποδοσφαίρου μετακόμισε κι αυτός στο βυσσινί club του παραδείσου.