Τα ‘’βυσσινί’’ δάκρυα δε λένε να στερέψουν ποτέ! Όσοι πίστευαν ότι το τέλος της ‘’κατάρας’’ είχε συντελεστεί έπεσαν έξω, καθώς 16 Νοεμβρίου 2009 η ΑΕΛ υποχρεώθηκε να θρηνήσει ένα ακόμα παιδί της.
Ο Μεξικανός διεθνής Αντόνιο ντε Νίγκρις Γκοναχαρδο, άφησε την τελευταία του πνοή στην βίλα όπου διέμενε με την σύζυγό του Σόνια και την 5χρονη κόρη τους Μιράντα με αιτία θανάτου: έμφραγμα του μυοκαρδίου. Και το γνώριζε ότι κάποτε θα ερχόταν…
Ο Αντόνιο ή (Ελ Τάνο) όπως τον αποκαλούσαν οι θαυμαστές του γεννήθηκε την Πρωταπριλιά του 1978 στο Μοντερέι. Από την ομάδα της γενέτειράς του ξεκίνησε και την ποδοσφαιρική του διαδρομή πετυχαίνοντας 37 γκολ σε τρεις περιόδους. Το 2001 κλήθηκε στην Εθνική του Μεξικού και από την επόμενη χρονιά μέχρι την ημέρα του θανάτου του γύρισε το μισό πλανήτη αγωνιζόμενος σε έξι διαφορετικά πρωταθλήματα με 12 διαφορετικές ομάδες. (Μοντερέι, America, Πουέμπλα, Νάσιοναλ (με την οποία έπαιξε στον τελικό του Κόπα Σουνταμερικανα το 2005), Βιγιαρεάλ, Πόλι Εχίδο στην Ισπανία, και στην Κολομβία με την Όνσε Κάλντας με την οποία αγωνίστηκε στον τελικό του Διηπειρωτικού κυπέλλου το 2004.
Το 2006 μεσολάβησε ένα σύντομο πέρασμα του από την βραζιλιάνικη Σάντος την ομάδα του Πελέ για να συνεχίσει την περιήγηση του στην Κίνα με τα χρώματα της Λανόνγκ. Ακολούθως ήρθε η τριετής παρουσία του στα τούρκικα γήπεδα με τις φανέλες της Γκαζιάντεπ τη Άνκαρασπορ και της Ανκαραγκουτσού. Επί τουρκικού εδάφους ξαναβρήκε τον καλό του εαυτό πετυχαίνοντας 24 γκολ σε 78 ματς με αποτέλεσμα να κληθεί και πάλι το 2008 στην Εθνική του Μεξικού.
Τον Ιούνιο του 2009, σε εξετάσεις που έκανε το ιατρικό επιτελείο της Ανκαραγκουτσού τον ενημέρωσαν ότι είχε γενετική δυσπλασία στην καρδιά, πρόβλημα που θα μπορούσε να αποβεί θανατηφόρο αν συνέχιζε να αγωνίζεται μετά την ηλικία των 30 ετών.
Ο Αντόνιο δεν υπάκουσε στις προειδοποιήσεις των τούρκων γιατρών και αποφάσισε να συνεχίζει αγωνιζόμενος ώστε να κληθεί στην Εθνική της πατρίδας του για το Μουντιάλ του 2010. Έτσι το επόμενο ποδοσφαιρικό του καταφύγιο ήταν η ΑΕΛ με την οποία υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας στις 27 Αυγούστου το 2009. Με το άλογο στο στήθος πρόλαβε να αγωνιστεί μόλις εφτά ματσ καθώς τα ξημερώματα της 16 Νοεμβρίου άφησε την τελευταία του πνοή στα χέρια της συζύγου του Σόνιας, η οποία μόλις διαπίστωσε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά τηλεφώνησε στο Σωτήρη Μάρκου τον ουσιαστικό σύνδεσμο διοίκησης-παικτών. Η μεταφορά του Αντώνιο στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας απλά επιβεβαίωσε το θλιβερό γεγονός.
Ομάδα και πόλη βυθίστηκαν για μία ακόμη φορά στο πένθος ενώ στην κεντρική είσοδο του σταδίου Αλκαζάρ συμπαίκτες και χιλιάδες φίλαθλοι εναπόθεσε τα λουλούδια και δάκρυα μπροστά από την φανέλα και το πορτραίτο του ‘’ΕΛ ΤΑΝΟ’’.
Η σορός του σπουδαίου Μεξικανού Γκολεαντόρ μεταφέρθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του το Μοντερέι και η ΠΑΕ ΑΕΛ παρέστη στην νεκρώσιμη ακολουθία δια αντιπροσωπείας ( Γιάννης Τζίμας και Δήμητρα Βασιλάκου).